Week 11 alweer!

Hallo Uholanzi,

Nog steeds alles goed daar? Nog steeds mooi weer? Lekker naar het strand geweest of lekker bbq’ en?
8 mei alweer. Waar blijft de tijd? Hier gaat alles goed. Nog 5 weekjes werken en dan komen mama en Jaap al! Aankomende week ga ik nog op de female werken en de laatste 4 weken op de maternity. Omdat we dan alle 3 op de maternity zijn gaan we diensten afwisselen. Dus ik zal ook avond diensten gaan draaien en ik denk aan het einde 2 of 3 nachtdiensten. Ben benieuwd!

Het stikt hier op dit moment van de muggen. Zodra het donker wordt komen ze tevoorschijn. Ze prikken gewoon door je kleren heen. Heb nu ongeveer 35 muggenbulten. Wordt er helemaal gek van! Als ik ze uit kon roeien deed ik het met alle liefde! Haha!

Goed nu afgelopen week. Maandag zijn we in Morogoro gebleven om ons pakketje op te halen. Dit gaat niet zo makkelijk als in Nederland.. eerst naar het postkantoor bij loket aan de zijkant van het gebouw. Hier moesten we ons bonnetje afgeven. In ruil daarvoor kreeg ik een bonnetje van de TNT met Jaap zijn handschrift erop. Zou het nu dan toch echt gaan lukken? We moesten naar het gebouw aan de overkant van de weg. Eerst waren we beland in het verkeerde gebouw, op naar het volgende gebouw. Bij de receptie werden we doorverwezen naar kamer 210. Niemand te bekennen. Rondgevraagd.. we moesten naar kamer 202. Daar zaten 2 mannen strak in pak. We gingen alle 3 op een bureau stoel zitten tegen over hen. Bonnetjes afgegeven. Het was erg gezellig. We raakten aan de praat over wat we hier in Tanzania deden. Ze vonden het erg grappig dat wij enigszins Kiswahili spraken. Ze wilden ons paspoort zien. Volgens mij meer uit nieuwsgierigheid?? Bij het zien van mij paspoort zei die: Aah very nice picture! Even later kwam de 3e man binnen gelopen. Wow 3 wazungu’s!! Hij vond het helemaal grappig, toen we Kiswahili begonnen te praten vond hij het nog grappiger. Hij ging voor me staan en zei, hoeveel koeien moet ik je ouders geven in ruil voor jou? 1 a 2 koeien is dat genoeg? Ik zei nee ben je gek!!!!! 10.000 Ik wist toch wel dat ze zich 10.000 koeien niet kunnen veroorloven, haha!
Omdat dit de eerste keer was dat we een pakketje ontvingen in Tanzania zagen de mannen het door de vingers en hoefden we geen invoerbelasting te betalen. Hiermee was ik erg blij, want ik zag op het briefje staan dat er 3 kilo candy in mijn pakketje zat!!!!!!
Weer terug naar het postkantoor. De bonnetjes afgegeven en maar weer wachten.. tijdens het wachten spraken we nog een non die in het ziekenhuis in Mikumi village werkt. We vertelden dat we daar 2 weken geleden geweest zijn. Ze baalde dat ze toe niet aan het werk was, dus we moesten maar snel nog een keer langs komen. We bedankten ervoor.. ik ga nooit weer naar Mikumi!!
We werden geroepen… ons pakketje!!!!! Zo gaaf om eindelijk maar toch dat pakketje in handen te hebben. Ze hebben hem denk ik op het vliegveld open gemaakt, dus ik kon tussen de kiertjes door kijken wat er ongeveer in zat. IK ZAG CHOCOLA!!!! Daarna weer dicht geplakt en bewaard voor thuis. Thuis aangekomen meteen het pakketje open gemaakt. 5 repen chocola, stroopwafels, flokken, hagelslag, fudge, sultana, dagboekjes, pennen, paaseitjes, speelgoed voor de kindjes en ballonen. I’m happy!!! De tussenstand nu: fudge, sultana en 1 stroopwafel is nog over. Ik heb wel gedeeld met de anderen hoor!!!

Dinsdag begonnen op de female ward. 23 patiënten dus het was redelijk rustig. Ondanks de rust waren de verpleegkundigen helemaal blij dat we op de female kwamen werken!! Leuk dat jullie komen, niet leuk als jullie weer weg gaan!!!
Het was verder een rustige dag. Ontslagen geregeld en daarna ging een patiënt voor een laparotomie. Daar zag ik mijn kans!!! Het was een interessante operatie. Van de anesthesist mocht ik onder zijn toezicht de ketamine in het infuus spuiten. Binnen 5 seconden was de patiënt onder zijl. In Emmen heb ik veel patiënten voor en na een darm OK gezien. Erg leuk om darmen nu een keer in het echt te zien en niet alleen op plaatjes.

Jullie raden het nooit! Woensdag begon de dag met het vangen van een kip!!!! De kip was dinsdag middag al gesignaleerd op de afdeling, maar waar eten te vinden is kom je natuurlijk altijd terug. Thessa en ik achter de kip aan rennen op de afdeling. De patiënten vonden dat natuurlijk heel grappig. 2 blanken die een kip vangen, zie je het al voor je?! Het beestje in een hoekje gedreven.. Thessa greep mis de kip kwam mijn kant op. Hebbes!!! Beest eind verder op weer vrij gelaten.

Donderdag was een drukke dag. Wonden verzorgen, artsen visite, ontslagen regelen. Ook de opnames stroomden binnen afgelopen nacht waren er al 7 opnames en vandaag nog eens 5. ’s Middags werden we bij 1 van de verpleegkundigen thuis uitgenodigd. We dachten even het huis bekijken en haar kindjes zien. Ze was druk bezig.. bleek dat ze eten aan het klaar maken was voor ons. Nu weten we dat als we door iemand uitgenodigd worden we eten krijgen. Volgens mij is dat de cultuur hier.

Vrijdag ochtend hoorden we tijdens de overdracht een harde gil voor bij de ingang van het ziekenhuis. 2 verpleegkundigen en 1 arts gingen er heen. Iemand werd op een bed het ziekenhuis in gereden. Vermoedelijke een man? Ik was toch wel heel nieuwsgierig wat er gebeurd was. Toen Thessa en ik op de afdeling kwamen was de arts bezig met een nieuwe opname. Bleek het de vrouw te zijn die gilde. We gingen even kijken bleek het 1 van de bewakers te zijn. Ik schrok me rot, omdat ze een bekende was. We worden elke ochtend vriendelijk ontvangen door haar bij de poort als we ‘ de colonne wazungu’s’ het ziekenhuis weer binnen stromen. Bekomen van de schrik verder gegaan met het werk. Artsen visite gedaan met Thessa en de arts. Hilarisch. Bijvoorbeeld het woord gynaecoloog in het Engels was voor Thessa en mij moeilijk uit te spreken. Ik zei dat je ook gewoon ‘the uterus doctor’ kan zeggen. De arts lag helemaal slap van het lachen. De hele ronde hebben we grapjes lopen maken. Thessa en ik waren net jut en jul samen. ’s Middags op zoek gegaan naar het adres van een verpleegkundige die hier in 1976-1978 gewerkt zou moeten hebben. Wel leuk om uit te zoeken hoe de gang van zaken in het ziekenhuis was in die tijd. Haar zus schijnt hier nog te werken, dus maandag ga ik verder met mijn zoektocht.

Wat ik toch wel confronterend vond deze week is het aantal patiënten die HIV/ Aids besmet zijn. In Nederland had ik wel van HIV/ Aids gehoord, maar veder dan dat ging het eigenlijk niet. Hier wordt je met je neus op de feiten gedrukt. Op de mannen afdeling heb ik 1 man zien overlijden aan de gevolgen van HIV/ Aids. Die ervaring kwam deze week weer naar boven.. niet leuk! Hier in Afrika komen patiënten met vage klachten naar het ziekenhuis. Na een test blijken ze sero- positief te zijn. Bij veel patiënten zie je dat ze al in fase 3 zitten. Hun immuunsysteem is al aangetast is en het lichaam kan op een gegeven moment niet meer op tegen bacteriën en virussen… vreselijke dood!
’s Avonds op de kolenpot van mama maryam nasi gemaakt. Gebakken ei, mijn gebakken bananen die hier goed in de smaak vielen, home made pindasaus en kool. Was heerlijk!!

Zaterdag ochtend uitgeslapen tot 8:30. Jaja! Na het ontbijt meteen bezig gegaan met school. Rond 12:00 een pauze genomen, lekkere verse eiersalade gemaakt met de eieren van de nonnen. Daarna konden we er weer flink tegen aan! Tot een uur of 17:00 bezig geweest. En nu zondag.. na het ontbijt met een broodje hagelslag zitten we hier weer met ons goede gedrag aan de tafel achter ons laptopje!

Tot volgende week!!!! Busu kweka Kirsten