Weder om grenzeloos verliefd!

Hello people!!

Hoe is het in Nederland. Al een paar weken heerlijk zomer weer? Hopelijk blijft het nog even zo en anders zal ik het mooie weer vanuit Tanzania meenemen;) Eigenlijk is het nu het grote regenseizoen. Soms komt het met bakken naar beneden, maar toch had ik er meer van verwacht. De mensen die hier wonen zeggen ook al dat het regenseizoen tegen valt dit jaar. Tot eind mei duurt ie dus misschien komt er nog meer regen?
Nu is het in ieder geval heerlijk weer.
Vandaag is al weer de 11e week van start gegaan. De tijd gaat hier echt ontzettend snel. Elke week denk ik aan het einde van de week waar zijn de dagen gebleven? Ik probeer van alles te genieten, maar soms is de dag al voor bij voor dat ik kon genieten... Nu nog 6 weken werken. Lijkt lang, maar als ik zie wat er allemaal op het programma staat, gaan die weken heeeeel snel denk ik. School project, geld besteden van de benefit avond en de safari regelen voor als onze familie komt. Oooohh lijkt me zo leuk! Mama en Jaap laten zien hoe ik hier nu leef, hoe de omgeving is hier, de cultuur.. nog even geduld!

Goed nu afgelopen week.
Maandag zijn we met de bus weer naar Bwagala gegaan. We wilden met de grote bus, maar die reed vandaag niet. We moesten dus weer in de dala dala. Bij elke waterplas hield ik mijn hart vast… Op de helft van de rit maakte het voorwiel een raar geluid. Neeee?!?! Ze legden een boomstam achter het wiel en met volle vaart reden ze er tegen aan. Zat vast iets scheef. Na een uur hobbelen legden ze een baksteen achter het wiel en reden ze er met volle vaart tegen aan. Oooooohh als we Bwagala maar halen… na 3 uur hebben we Bwagala heelhuids bereikt! Bij thuiskomst was het hele huis schoon en opgeruimd. Na een paar uur lekker het als of er een bom ontploft was… We hadden geen eten opgeschreven, maar mama maryam bleef nog wat langer om eten voor ons te koken. De schat.

Dinsdag hadden we nog een vrije dag. Perfecte dag om met school bezig te gaan. Dat hebben we dan ook maar braaf gedaan. ’s Middags ben ik nog met Karin naar Madizini gefietst om fruit, groenten en pindakaas te halen. En heb nog een kitenge gekocht, dus binnen kort weer een nieuw rokje erbij :)

Woensdag begon de dag uiteraard met zingen, bidden en de overdracht. Voordat de sister het overdracht hok binnen kwam lopen, zei ze met een fluisterend gebaar. Hello my baby!! Gezicht weer op serieus en ze liep het hok binnen, haha!
Karin ging eerst even mee om mij een korte introductie te geven op de kinderafdeling. We hebben de Upendo kindjes gewogen. Dit zijn ondervoede kindjes die voor een programma van 3 weken in het ziekenhuis verblijven. Deze kindjes krijgen elke 3 uur een bordje pap, gefinancierd door het ziekenhuis. Daarna de artsenvisite gedaan. In het kantoortje komen de moeders 1 voor 1 met hun kindje. Vooral (severe) malaria, (severe) pneumonie, ondervoeding en uitdroging. Om 11:00 uur was er niks meer te doen op de chewy dus ben ik naar de maternity gegaan. Karin was net met de verpleegkundige naar de OK gegaan voor een keizersnee. Ik vroeg de verpleegkundige waar ik kon helpen, op de OK of op de labour. Het maakte haar niks uit.. na weinig werk verricht te hebben zei ze karibu chai! Dus heb eerst maar even een lekker kopje thee gedronken en een andazi gegeten(een oliebol, hier eten ze dat het hele jaar door). Karin kwam met het kindje aangelopen van de keizersnee. Kindje even bewonderd en daarna heb ik met Karin de medicijnen van 12:00uur gedeeld. De dokter kwam binnen lopen, hello baby! Steeds meer mensen beginnen me baby te noemen en geen Kirsten meer. Ik raak er al aan gewend! ’s Middags nog een bevalling gedaan samen met de verpleegkundige. Heb het kindje afgenaveld, gewogen en lekker warm ingepakt. Het meisje weegt 2.73 kilogram. Wat een snoepje.
Na 7 weken maternity vond ik het heerlijk om op een andere afdeling te werken. De maternity en labourward kan soms zo ontzettend hectisch zijn. Nu ik weer terug ben voel ik me weer helemaal op mijn plek tussen al die kleine lieve baby’s! Ik ben weder om grenzeloos verliefd;)

Donderdag op de chewy was de verpleegkundige van de nachtdienst al weg en die van de dagdienst was er nog niet. Dus ik ben alvast maar begonnen. De Upendo kindjes gewogen en artsenvisite voorbereid. Uit Dar Es Salaam zijn er 2 geneeskunde studenten. Ze kwamen vandaag op de chewy kijken. 1 student had internet op zijn telefoon, erg handig want bij specifieke ziektebeelden ging hij het op internet opzoeken voor mij. Rond 11:00uur ben ik eerst even snel naar huis gegaan, had beren trek. Daarna naar de maternity gegaan. Daar was net als gister genoeg werk te doen. Een vrouw opgenomen. Opname gesprek volledig in het Swahili gedaan. Alles wat ik moest weten wist ik, dus was wel een beetje trots op mezelf. Ik ben het niet verleerd in na 3 weken. Na de opname was er een andere vrouw aan het bevallen. Het kindje afgenaveld, gewogen en ingepakt.
Daarna een andere vrouw voorbereid voor een keizersnee. Infuus, katheter, bloed afnemen en naar het lab brengen. Ze had een douche mutsje op de hoofd wat ik toch wel enigszins vreemd vond. Terwijl ze bij de kapper zat kreeg ze weeën, dus in de ene helft van het haar zat nephaar ingevlochten en de andere helft van het haar was haar eigen haar.
De vrouw was erg zenuwachtig voor de keizersnee. Dit was haar 3e zwangerschap, maar geen 1 kindje leeft. 1 abortus en 1 kindje was erg ziek. Heel zielig. Toen dit kindje geboren werd, een jongetje van 2.2 kg, huilde het voor 1 seconde. Daarna ademde het niet zelfstandig. Na 2 uren beademen op de OK zijn we naar de maternity gerend en daar verder gegaan met beademen. Karin en ik hebben het later overgenomen van de verpleegkundige. De sister kwam nog even kijken. Op een geven moment hadden we het kindje redelijk stabiel. Het ademde zelfstandig met een neusbrilletje. De sister was zo trots dat ze me nog net geen kus op mijn voorhoofd gaf. Oh my baby, you are so good. Let’s pray for this baby!
De stroom viel uit en het kindje stopte na 5 minuten weer met ademen. Weer het kindje beademd met het beademingsmasker. Toen kwam er weer stroom, dus weer het neusbrilletje ingedaan. Het kindje was weer stabiel pols 120 ademhaling 52. Karin en ik zaten beide op een stoel voor de “couveuse”, we hielden het kindje elke seconde in de gaten. De stroom viel weer uit en het kindje stopte na 5 minuten weer met ademen. Weer beademd met het masker, daarna ademde het jongetje weer zelfstandig. Om te kunnen zien op het jongetje ademde keken we steeds naar zijn rompje, maar dan koelde hij ook af zo zonder dekens en zonder warmte lamp omdat er geen stroom was. Ik heb hem lekker ingepakt en mijn hand op zijn buikje gelegd. Zo heb ik een uur gezeten. Met mijn wijsvinger voelde ik zijn hartje kloppen en met mijn andere vingers voelde ik zijn buikje op en neer gaan… Als je zo lief en schattig bent dan heb je mij snel voor je gewonnen!!!! Ik was al helemaal verliefd op dit kleine popje en had het zo met hem te doen dat hij zo voor zijn leven aan het vechten was. Hij was zo uitgeput.. wel erg frustrerend dat er geen stroom was en dat we niet in Nederland waren. Dan leg je zo’n kindje aan de beademing, zodat het op krachten kan komen. Dan kan je het kindje in ieder geval nog een kans geven. Hier heeft het weinig kans helemaal zonder stroom. Rond 18:00 uur hadden we het kindje redelijk stabiel. Voor een uur had het een pols van 120 en ademhaling rond de 50. De verpleegkundige zei haal de vader er toch maar bij. Mocht er iets gebeuren dan heeft hij zijn zoontje nog levend gezien en dan heeft hij gezien dat wij alles hebben gedaan wat we konden doen. Karin en ik hebben de vader opgehaald. We hebben de zorg overgedragen aan de verpleegkundige van de late dienst en heb haar mijn nummer gegeven. Mocht er wat gebeuren of heb je hulp nodig bel ons!!!! Op de afdeling voelde ik me heel actief. Hij vecht voor zijn leven, ik vecht voor zijn leven. Eenmaal thuis kakte ik helemaal in. Ik was kapot… douchen was zelfs al te veel gevraagd! Karin en Thessa zijn later nog heen gegaan om te kijken hoe het met het jongetje ging. Nog steeds het zelfde als rond 18:00 uur pols rond de 120 en ademhaling rond de 50 alleen wel erg erg slap en uitgeput.
Ik ben rond 21:30 op bed gegaan. Kreeg om 22:00 uur nog een sms, maar heb niks gehoord. Heb als een blok geslapen tot dat de wekker ging.

Vrijdag ochtend zingen, bidden en overdracht. Daarna een presentatie over de schijf van 5 gericht op ondervoeding in dit gebied. De verpleegkundige die presenteerde was die waarmee we de weddenschap hadden om het gewicht van het kindje een paar weken terug. Het eerste wat ze zei was 1.2 kg!!!!!! Niemand snapte er wat van alleen Thessa en ik! Whaha! Daarna naar de chewy gegaan. Upendo kindjes wegen en artsenvisite. Op de kinderafdeling werken was erg leuk voor 3 ochtenden. Maar omdat de relatives eigenlijk alle zorg doen is er voor de verpleegkundige weinig te doen. Wel jammer want ook alle kindjes tot 5 jaar zijn super schattig!!!
Rond 11:00 uur ben ik weer naar de maternity gegaan. Weder om genoeg werk te doen. Opnames, voorbereidingen voor keizersneden, ontslagen in totaal 10 bevallingen van 1 dag, harttonen elk uur controleren, bloeddrukken meten want er lagen 2 vrouwen met (pre) eclampsie, kijken hoeveel cm ontsluiting de moeders hadden enzovoorts. Een bezige dag waarin ik niet aan eten ben toegekomen.
Vanochtend tijdens de overdracht hoorden we dat het jongetje van gister vannacht om 1:00 overleden is. Met de arts, verpleegkundige, co en Karin gediscussieerd wat de doodsoorzaak van het pasgeboren kindje zou kunnen zijn. Op de baarmoeder waren spataderen te zien, de navelstreng was erg dik, niet volgroeide en dus niet goed functionerende longen en de weeën zijn te vroeg begonnen, bij 29 weken. Het zou allemaal een oorzaak kunnen zijn, maar wat de doodsoorzaak is kunnen we niet achter komen. Nu was het de taak om het de moeder te vertellen. Ik ben mee gegaan met de verpleegkundige. Ik had het zo met haar te doen. 3x zwanger 0 levende kinderen. Ze was er helemaal kapot van en mijn hart breek ook bijna door midden toen ik de moeder zo verdrietig zag. Al 2 overleden kindjes, dit kindje komt al te vroeg, angst voor de OK, gister kindje intensief verzorgd, vannacht overleden.. alles bij elkaar.. het was wel even tranen wegbijten. De moeder vroeg of ze het kindje nog 1x mocht zien. Samen met de verpleegkundige met het kindje naar de moeder gegaan. Toen brak mijn hart echt zowat door midden… Ze opende de kitenge(doek) en bekeek haar overleden kindje, de tranen stroomde over haar wangen. Ik hoop dat ik dit nooit hoef mee te maken...

Zaterdag ochtend zijn we om 6:00uur met de bus naar Morogoro gegaan met maar 1 doel mijn pakketje ophalen die de zuidmaadjes gestuurd hebben. Ik ben hem in Bwgala al misgelopen. Kreeg een stom bonnetje om het pakketje bij het postkantoor op te halen. Thessa en ik naar Turiani, daar zeiden ze dat het pakketje in Morogoro is. Dus wij vandaag met volle verwachting naar het postkantoor. Zou het nu eindelijk lukken? HAPANA.. De kast waar het pakket in ligt zit op slot. De vrouw die de sleutel heeft werkt vandaag niet. Wij heel zielig doen dat we alleen in de weekenden in Mororogoro kunnen komen. Het hielp allemaal niet, kom maandag maar terug. We nemen maandag een dag vrij om het pakketje toch op te kunnen halen. Ik moet en zal hem nu hebben ook!!!! Ben zo nieuwschierig wat er in zit..
's middags ben ik nog naar de Fedex gegaan om mijn camera op te sturen naar Nederland. Hij zou binnen 3 werkdagen in Nederland moeten zijn. Ben heel benieuwd. Hopelijk kan die snel gemaakt worden zodat ik hem tijdens de vakantie weer heb!!!
'S middags gezwommen bij het Morogoro hotel en 's avonds gegeten bij de Dragoneers. En daarna potje poolen.. wat een luxe toch allemaal weer.

Vanochtend de dag begonnen met een stevig ontbijt. Daarna de stad in gegaan en flink ingeslagen. Ook boodschappen voor in Bwagala: pasta, smeerkaas, kruiden etc. Maar ook Pringles, 3 chocolade repen, pak chocolade koekjes en jellybeans. We hebben ons om 11:00 vanochtend helemaal kogelrond gegeten tot misselijk aan toe.. Ik ben dit niet meer gewend! ;)

Straks nog even in de stad kijken opzoek naar leuke winkeltjes, vanavond lekker uiteten en morgen ochtend hoop ik het pakketje ophalen.

Afgelopen week ben ik alvast begonnnen met het maken van een fotoboek. Alleen gaat dit fotoboek maar tot 100 pagina's en ik ben nu bij de week van 4 april, dus denk dat het 2 fotoboeken gaan worden!

Hele dikke kus vanuit Afrika!!!!
xxx Kirsten

Ps. bij de foto's zitten ook nog een paar van voorgaande weken.