Grenzeloos verliefd!

Mambo vipi?

Ik moet echt even nadenken wat ik allemaal gedaan heb deze weken. Alles wat ik hier zie en mee maak, beleef ik in Nederland in ieder geval niet in 1 week;)!! Voor mijn gevoel zit ik hier al heel lang en ben ik een jaar geleden voor het laatst in de C1000, Kruidvat en het bruin café geweest! Gelukkig heb ik mijn dagboekje nog, die helpt mij herinneren wat ik allemaal beleefd heb!!

Maandag heb ik mijn eerste operatie gezien. Een keizersnee!!!! Nadat we ons operatie pakje aangetrokken hadden kon de operatie wat mij betreft wel beginnen! Terwijl wij de arts Nederlands aan het leren waren werd de patiënt voorbereid op de operatie. De verpleegkundige, Thessa en ik stonden klaar om het kindje op te vangen. Het is een jongetje!!! Thessa en ik vonden het zo’n snoepje dus hebben we hem maar Martijn genoemd;)!! ’ S Middags was het rustig op de labour dus hebben we staan slijmen bij Martijn! Al die kleine kindjes hier, wil ze allemaal wel meenemen!
’s Middags kwam er nog een arts kijken op de labour! Ze vroeg wat onze naam was en hoe oud we waren. Ze dacht dat ik 18 was. You’re so small, you look like a doll, a baby doll. Like they send us from Europe!!!! Tegen Thessa en Emmelien (co assistent) zei ze dat ze goed op de baby moesten passen… Tegen Hieke (co assitent) zei ze ook nog dat ik zo klein was en dat ook zij goed op mij moest passen! Haha! Dus iedereen, maak je geen zorgen om mij er wordt goed voor mij gezorgd hier;)

Dinsdag was een rustige dag. ’s Ochtends was de artsen visite. ’s Middags was er weinig te doen. 1 moeder kwam terug van een keizersnee. Totdat de moeder bijgekomen was van de narcose lag het kindje onder een warmte lamp. Thessa en ik stonden te slijmen en om te poppen met het pasgeboren kindje! Kan het niet laten om het niet te doen!
Na het werk zijn Thessa, Karin en ik naar het voetbalveldje gegaan om te volleyballen. Vanaf het ziekenhuis is het ongeveer 10 min. Lopen. Langs de weg staan kindjes te springen en te roepen “wazungu”!!!!!!! Bij het voetbal veldje aangekomen waren we eerst met z’n drieën. 10 minuten laten stonden we er met iets van 30 kindjes :)

De verpleegkundigen werken hier hard. Vaak is er personeel tekort. Sommigen draaien achter elkaar aan een dagdienst op de ene afdeling en een late dienst op een andere afdeling. Woensdag stonden Thessa en ik er samen met 1 verpleegkundige op de labour en maternity. Rond 9:30 had een vrouw volledige ontsluiting. Thessa en ik hebben deze bevalling met z’n 2en gedaan.... De verpleegkundige was op de achtergrond in geval van nood, zij vertrouwde erop dat het een normale bevalling zou worden. En dat was het! Een gezond kindje van 3,24 kg is geboren, de placenta was compleet en met de moeder gaat het goed!
Ook met Thessa en mij gaat het goed! Haha! De eerse 5 min waren we even in schock! We hebben en bevalling met z'n 2en gedaan?

Ik heb tot nu toe bij ongeveer 7 bevallingen geassisteerd. Als er personeel tekort is spring ik bij waar ik kan. Met als gevolg dat ik handelingen doe die ik Nederland niet zou mogen doen. Heel bijzonder dat ik deze kans hier krijg. Toch betrap ik mezelf erop dat ik sommige dingen al ‘normaal’ ga vinden. Om die 4 maanden vol te willen houden moet ik me aan passen. Ik moet zeggen dat dat tot nu toe aardig lukt en ik voel me er ook wel goed bij. Ik denk dat ik in Nederland pas echt ga beseffen wat ik hier allemaal beleefd heb. Het huis waar we in wonen met 5 Nederlanders is Nederlands. Buiten dit huis pas ik me, binnen mijn mogelijkheden, aan aan de Afrikaanse cultuur!
Waar ik alleen nog wel eens chagrijnig van wordt zijn de dossiers. De structuur die ze daarvoor hebben is anders dan in Nederland. Misschien wordt dit een klein projectje voor ons…

Woensdag middag heb ik een Masai opgenomen. De vrouw had ‘labour pain’. Bij een opname wordt onder andere de bloeddruk gemeten, pols, ligging van het kindje, harttonen, aantal cm ontsluiting. Vragen als hoe vaak ze zwanger is geweest, hoeveel kinderen ze heeft, hoe oud de kinderen zijn, of de bevallingen een keizersnee/ normale bevalling was enz. die vragen heb ik over gelaten aan de verpleegkundige. Zo ver gaat mijn kiswahili taalkennis nog niet;)
Door middel van palperen kon je heel goed voelen dat het hoofdje onder lag en het ruggetje rechts. Door middel van de ‘toeter’ heb ik de harttonen beluisterd. Ze had 3 cm ontsluiting. Now it is waiting for progress. ’s Avonds is ze bevallen van een gezond kindje!

Donderdag was het een gekkenhuis tijdens de artsenvisite!!! Weer stonden Thessa en ik met 1 verpleegkundige. Er waren ongeveer 30 patiënten!
’S Middags heb ik weer een opname gedaan. Op dezelfde manier als woensdag.
Ik deed de handelingen en de verpleegkundige stelde de vragen!
Een paar uur later wilde ik onderzoek doen om te kijken of er vordering was in de ontsluiting. Ik snapte er alleen niks van. Ik kon de hardtonen moeilijk horen, de buik was anders van vorm geworden, meer striae. Ik raakte al een beetje in paniek! Straks is er iets mis met het kindje of de moeder! Ik aan de verpleegkundige vragen. Bleek dat die mw. terug gestuurd had naar de maternity omdat de bevalling nog wel 1 a 2 dagen kon duren.. haha!

Elke ochtend komen we om half 8 allemaal samen. Er wordt gezongen en gebeden en daarna is er de mondelinge overdracht van de nachtdienst. Rond 8:00 lopen we dan richting de afdeling. Op vrijdag is er altijd scholing. De trefwoorden op het bord zijn in het Engels en het verhaal is in het Swahili. Ik volg dan lang niet alles, dus ik loop dan te vechten tegen mijn zware oogleden. Zo ook deze vrijdag weer.. Rond 9:00 was de scholing klaar en zijn we naar de afdeling gegaan. De 5e en laatste werkdag van de week was de mooiste!!! Luister en huiver want ik heb samen met de verpleegkundige een bevalling gedaan van een tweeling!!!!

De eerste patiënt tijdens de artsenvisite was een vrouw die al mocht beginnen met persen. Alleen kwam het hoofdje er moeilijk uit. Later bleek dat de navelstreng om het nekje zat. Dat was wel even spannend. Gelukkig is alles goed gekomen en is de moeder om 11:00 bevallen van een gezonde zoon van 3.1 kg!
Ik had mijn schort nog niet uit of er was nog een vrouw aan het bevallen. Snel nieuwe steriele handschoenen aan en let’s go!!! De verpleegkundige was al bij haar en het hoofdje was er al uit. Een jongetje is geboren. De buik bleef ‘dik’. De verpleegkundige dacht dat het om een tweeling ging. Ze ging even overleggen dus stond ik daar alleen bij die moeder. Ze kreeg weer een wee. Mag ze wel persen? hoe zit dat met de placenta? Komt er eerst een kind of eerst een placenta? HELP!! Gelukkig kwam de verpleegkundige er al snel weer aan! Het tweede kindje is geboren: een meisje!! Ik heb beide kindjes gewogen en afgenaveld. Het jongetje woog 2,8 kg en het meisje woog 1.8 kg. Niet echt eerlijk verdeeld dus. De verpleegkundige was de bevalling aan het afronden dus ik ging, ja ja wat anders, met de kindjes ompoppen. Van de oma had ik 2 kanga’s gekregen waarmee ik ze lekker warm ingepakt had. Mijn inpak kunsten lijken nog niet op die van ervaren verpleegkundigen en moeders en oma’s;) Maar oké als de kindjes het maar lekker warm hebben! Ik ging lekker Nederlands tegen ze praten. Ik had ze tegen over elkaar gelegd. “Ja dat is nou je broertje, ja dat is nou je zusje”. “hallo broer, hallo zus”. “jaa.. jullie moeten je mama delen” hahaha!
Later kwam Thessa er ook weer aan. Die was meegegaan met de artsenvisite. Beide hebben we een kindje op de arm genomen. Ik had het meisje op de arm van 1.8 kg.. zoo fijn en klein nog! Nog even troetelen en Nederlands tegen ze praten. Daarna hebben we ze met pijn in ons hart afgegeven aan de moeder! Haha nee hoor;)!! Maar ze zijn zo lief!! Kan wel uren, dagen met die kindjes ompoppen!!

We kijken er allemaal al heel lang naar uit om een keer zelf pizza te maken! Vaak valt de stroom rond 18:00 uit dus valt ons pizza plan in het niet! Vrijdag middag is het eindelijk gelukt! Uit het werk hebben Thessa, Karin en ik meteen de ingrediënten gekocht. Rond kwart voor 6 haalden we de tweede pizza uit de oven. Om 18:05 viel de stroom uit;)!! De pizza was heerlijk! En hier zonder stroom zitten, ik ben het al gewend!

Via de 2 co-assistenten hebben we een zuid- Afrikaan leren kennen! Hij werkt op een suikerfabriek een dorp verderop! Gister zijn we met alle 5 meiden, wij 3 en de 2 co's, naar een waterval gegaan! Zoo ontzettend mooi! De eerste 10 min. drong het niet tot mij door dat er zulke mooie plekken op aarde bestaan!

Vanmorgen zijn we naar de kerk gegaan. We zijn met 1 van de verpleegkundige uit het ziekenhuis meegegaan. Via Madizini kwamen we na een half uurtje lopen bij het kerkje! Het begon met zingen en dansen. Indrukwekkend om te zien! Wat nog indrukwekkender was, was de afsluiting van de kerkdienst na 3.5 uur! Ik had het gevoel dat we bij een 1 of andere secte waren beland! Ik werd er misselijk van! Ik vind het heel mooi dat mensen zo op kunnen gaan in hun geloof, respect! Maar hier had ik mijn grens bereikt! Het kerkbezoek was voor 1 keer en nooit weer!

1x per week zit ik op het internet, vaak in het weekend! Dan heb ik niet alle tijd om op iedereen persoonlijk te reageren! Bij deze.. ik vind het erg leuk dat jullie mij allemaal volgen en mijn verhalen lezen!!!!! Ik hoef me er in ieder geval geen zorgen om te maken dat ik alleen deze reis maak;)

Deze week weer een heel verhaal met allemaal belevenissen van hier! Ik probeer zoveel mogelijk te vertellen en niks te vergeten!

Hoe gaat het daar in Nederland? Nog nieuwtjes?

Busu kweka! Kirsten

Ps. De camera die ik nieuw gekocht had voor vertrek maakt echt prachige foto's! Wil julie graag meer dan 10 foto's laten zien, maar het uploaden via facebook, hyves, mijn album wil allemaal niet!