De eerste week in Tanzania
Door: kirstenvanbeek
Blijf op de hoogte en volg Kirsten
26 Februari 2011 | Tanzania, Dar es Salaam
Habari za kazi?
Waar zal ik eens beginnen.. bij het begin dan maar;)
Maandag zijn we naar het immigration office gegaan, hier hebben we ons visum geregeld. We zijn dus nu legaal in Tanzania;) Op het busstation in Dar Es Salaam hebben we afscheid genomen van Rosanne en Evelien en zijn we in de bus gestapt naar Morogoro. Vanaf Morogoro zijn we in de bus naar het Turiani Hospital gegaan in Bwagala.
In de bus had ik wel even een dipje. Waar ben ik aan begonnen?? Ik ben maar gaan slapen!
Halverwege de rit gingen we rechts af een zandpad op, ik dacht oke dan zijn we bijna bij het ziekenhuis. Na 2 uur op een hobbelig zandpad kwamen we dan eindelijk bij het ziekenhuis aan. Wij werden gedropt en de bus reed verder.. wel raar, daar sta je dan op eens met al je spullen! Als enige 3 blanken!
We mogen gebruik maken van een huis van 1 van de artsen in het ziekenhuis. Tegen betaling uiteraard! Allemaal hebben we een eigen kamer + gezamelijke woonkamer. Mama Maryam is onze 'huishoudster'. Ze kookt voor ons, doet de was, maakt schoon. Eigenlijk doet ze alles voor ons. Heel lieve vrouw die heerlijk kan koken. Ik voelde me wel een beetje schuldig toen ik gister al mijn was in de wasdmand legde. Pole sana mama maryam!!! (Thuis gooi ik ook alles bij de was, zonder te betalen, maar dat is toch anders;);) haha)
Maandag waren we aangekomen bij het ziekenhuis. Dinsdag hebben we het even rustig aan gedaan en woensdag zijn we aan de bak gegaan! Ik ben begonnen op de female ward! Na een halve dag had ik het daar al bekeken. De vorige stages in Nederland waren ook met volwassenen/ ouderen. Dit is mijn laatste stage en dus de laatste kans om met kindjes en babys te werken! In overleg met de hoofdverpleegkundige ben ik donderdag naar de maternity en labor gegaan! Op deze afdeling is genoeg te doen en te zien. Soms wel confronterend. Ik heb momenten gehad dat ik me zo machteloos voelde.In 2 dagen heb ik al geholpen bij 5 bevallingen. Waarvan helaas 1 miskraam bij 4 maanden, vreselijk! Helaas heb ik ook al mee moeten maken dat 1 kindje overleden is. Ik merk wel dat leven en dood hier dichter bij elkaar staat. Bijzonder om te zien.
Vaak vraag ik mij af waar ik aan begonnen ben? Het is moeilijk om om te schakelen. Vooral de taal is lastig. Je kan niet altijd duidelijk maken wat je bedoeld, of als je vragen hebt! Ik mis mijn leventje in Nederland! Maaaar... ik denk dat die 4 maanden voorbij vliegen! Deze kans krijg ik nooit weer! De mensen zijn hier heel aardig en willen je met alles helpen, van alle kindjes smelt ik hier weg! We zijn wezen voetballen met die kindjes. Ik ging fotos maken wat ze geweldig vonden!De Baby die geboren worden wegen meestal rond de 2 kilo. Zo fijn en zo puur nog... Zoooo lief!!!! Maar ook machteloos om te zien hoe klein en kwetsbaar ze eigenlijk zijn!
Nu zijn we even een weekendje in morogoro! Gister zijn we om 6:00 ' sochtends met de dala dala vanuit Bwagala vertrokken naar morogoro townie! Gister hebben we eerst de stad een beetje verkend en hebben we een Hotel opgezocht! 'S middags zijn we gaan zwemmen bij het morogoro hotel! Echt heerlijk, net of ik even op vakantie was! Ik voelde me helemaal op mijn gemak! Een dubbel gevoel gaf het ook! Het contrast met het leven in Bwagala is best groot! Na ons heerlijk luxe middag zijn we weer naar het hotel gegaan om te eten! Eenmaal aangekomen bij het hotel was de stroom uitgevallen, hier sta ik niet meer van te kijken: het went!Door de stroomuitval hebben we 2,5 gewacht op ons eten! Voor ons als Nederlanders was dit wel lang! We werden er zo melig van. Volgens mij werd de ober gek van ons, we hebben hem uit schulg gevoel maar 1000 shilling fooi gegeven! Eenmal op de hotel kamer was de melige bui nog niet over want ik zag een kakkerlak lopen! Aaaah!!! Nu zitten we nog even te internetten en straks gaan we weer richting Bwagala. Morgen weer aan de bak op de labour & maternity!
Helaas heb ik niet meer foto's dan dit, de USB doet het hiet niet. Zo snel mogelijk plaats ik meer foto's!!
Dit is een kort verhaal van wat ik hier allemaal zie en mee maak. Ik hou elke dag een dagboekje bij, dus voor de liefhebbers straks thuis;)
Mijn telefoon nummer is 00255652808610. Als je mij wil bellen dan is het goedkoper om eerste te bellen naar 0900-5600892 en dan later het mob. nummer in te toetsen!
Het adres is
Turiani Hospital
Po box 20
Turiani Mvomero Morogoro
Ik hoorde dat er in Nederland sneeuw lag?? Hier is het rond de 33 graden, vollop zon. I love it! De natuur is prachtig. Bergen, palmbomen, ananasplanten! Alles is groen! Geweldig!
Busu kweka! (dikke kus) Kirsten
Waar zal ik eens beginnen.. bij het begin dan maar;)
Maandag zijn we naar het immigration office gegaan, hier hebben we ons visum geregeld. We zijn dus nu legaal in Tanzania;) Op het busstation in Dar Es Salaam hebben we afscheid genomen van Rosanne en Evelien en zijn we in de bus gestapt naar Morogoro. Vanaf Morogoro zijn we in de bus naar het Turiani Hospital gegaan in Bwagala.
In de bus had ik wel even een dipje. Waar ben ik aan begonnen?? Ik ben maar gaan slapen!
Halverwege de rit gingen we rechts af een zandpad op, ik dacht oke dan zijn we bijna bij het ziekenhuis. Na 2 uur op een hobbelig zandpad kwamen we dan eindelijk bij het ziekenhuis aan. Wij werden gedropt en de bus reed verder.. wel raar, daar sta je dan op eens met al je spullen! Als enige 3 blanken!
We mogen gebruik maken van een huis van 1 van de artsen in het ziekenhuis. Tegen betaling uiteraard! Allemaal hebben we een eigen kamer + gezamelijke woonkamer. Mama Maryam is onze 'huishoudster'. Ze kookt voor ons, doet de was, maakt schoon. Eigenlijk doet ze alles voor ons. Heel lieve vrouw die heerlijk kan koken. Ik voelde me wel een beetje schuldig toen ik gister al mijn was in de wasdmand legde. Pole sana mama maryam!!! (Thuis gooi ik ook alles bij de was, zonder te betalen, maar dat is toch anders;);) haha)
Maandag waren we aangekomen bij het ziekenhuis. Dinsdag hebben we het even rustig aan gedaan en woensdag zijn we aan de bak gegaan! Ik ben begonnen op de female ward! Na een halve dag had ik het daar al bekeken. De vorige stages in Nederland waren ook met volwassenen/ ouderen. Dit is mijn laatste stage en dus de laatste kans om met kindjes en babys te werken! In overleg met de hoofdverpleegkundige ben ik donderdag naar de maternity en labor gegaan! Op deze afdeling is genoeg te doen en te zien. Soms wel confronterend. Ik heb momenten gehad dat ik me zo machteloos voelde.In 2 dagen heb ik al geholpen bij 5 bevallingen. Waarvan helaas 1 miskraam bij 4 maanden, vreselijk! Helaas heb ik ook al mee moeten maken dat 1 kindje overleden is. Ik merk wel dat leven en dood hier dichter bij elkaar staat. Bijzonder om te zien.
Vaak vraag ik mij af waar ik aan begonnen ben? Het is moeilijk om om te schakelen. Vooral de taal is lastig. Je kan niet altijd duidelijk maken wat je bedoeld, of als je vragen hebt! Ik mis mijn leventje in Nederland! Maaaar... ik denk dat die 4 maanden voorbij vliegen! Deze kans krijg ik nooit weer! De mensen zijn hier heel aardig en willen je met alles helpen, van alle kindjes smelt ik hier weg! We zijn wezen voetballen met die kindjes. Ik ging fotos maken wat ze geweldig vonden!De Baby die geboren worden wegen meestal rond de 2 kilo. Zo fijn en zo puur nog... Zoooo lief!!!! Maar ook machteloos om te zien hoe klein en kwetsbaar ze eigenlijk zijn!
Nu zijn we even een weekendje in morogoro! Gister zijn we om 6:00 ' sochtends met de dala dala vanuit Bwagala vertrokken naar morogoro townie! Gister hebben we eerst de stad een beetje verkend en hebben we een Hotel opgezocht! 'S middags zijn we gaan zwemmen bij het morogoro hotel! Echt heerlijk, net of ik even op vakantie was! Ik voelde me helemaal op mijn gemak! Een dubbel gevoel gaf het ook! Het contrast met het leven in Bwagala is best groot! Na ons heerlijk luxe middag zijn we weer naar het hotel gegaan om te eten! Eenmaal aangekomen bij het hotel was de stroom uitgevallen, hier sta ik niet meer van te kijken: het went!Door de stroomuitval hebben we 2,5 gewacht op ons eten! Voor ons als Nederlanders was dit wel lang! We werden er zo melig van. Volgens mij werd de ober gek van ons, we hebben hem uit schulg gevoel maar 1000 shilling fooi gegeven! Eenmal op de hotel kamer was de melige bui nog niet over want ik zag een kakkerlak lopen! Aaaah!!! Nu zitten we nog even te internetten en straks gaan we weer richting Bwagala. Morgen weer aan de bak op de labour & maternity!
Helaas heb ik niet meer foto's dan dit, de USB doet het hiet niet. Zo snel mogelijk plaats ik meer foto's!!
Dit is een kort verhaal van wat ik hier allemaal zie en mee maak. Ik hou elke dag een dagboekje bij, dus voor de liefhebbers straks thuis;)
Mijn telefoon nummer is 00255652808610. Als je mij wil bellen dan is het goedkoper om eerste te bellen naar 0900-5600892 en dan later het mob. nummer in te toetsen!
Het adres is
Turiani Hospital
Po box 20
Turiani Mvomero Morogoro
Ik hoorde dat er in Nederland sneeuw lag?? Hier is het rond de 33 graden, vollop zon. I love it! De natuur is prachtig. Bergen, palmbomen, ananasplanten! Alles is groen! Geweldig!
Busu kweka! (dikke kus) Kirsten
-
26 Februari 2011 - 10:37
Sandra:
Lieve Kir,
Wat een verhaal en dat voor de eerste week.. Maar ik hoop wel dat je er van geniet en weet dat dit een grote ervaring is die NIEMAND je meer afpakt als jij weer thuis bent over 5 maanden! Leuk om de foto's ook te zien, zo weten we ook een beetje hoe het er daar uit ziet.. Nou kir geniet van je weekenje ;) en Door en ik kijken alweer uit naar je volgende verhaal!!
dikke kus vanuit het ondertussen niet meer besneeuwde Nederland haha..
xx -
26 Februari 2011 - 10:54
Lies:
lieve Kirsten wat heb jij al een boel gezien en meegemaakt. Je moet inderdaad je gevoel proberen uit te schakelen en dat is moeilijk maar ik weet zeker dat je dat lukt hoor. Het komt natuurlijk ook omdat je zelf een heel sociale lieverd bent. Mama heeft groot gelijk,geniet,geniet geniet. Lotte volgt je elke dag, die zegt dan tegen mij Kirsten heeft dit en dat gedaan leuk he. Nou meid hou je taai en ik stuur snel weer een berichtje hoor. Een hele dikke knuffel van ons Lies,Merle en lotte -
26 Februari 2011 - 10:57
Jaap En Mama:
Jeetje zeg jij beleefd wat. Zal zeker confronterend zijn voor je. Het s fijn om je verslag te lezen en de foto's te zien, voelt even dichtbij.
We kunnen ons voorstellen dat je weg smelt van de kleine kindertjes daar, leuk om te zien. Ook wij kijken er naar uit om daar samen met jou sommige dingen te mogen kijken die je mee maakt en nog gaat mee maken. En daarna vakantie te vieren. Hier lag inderdaad wat sneeuw van de week en soms was het 's morgens -7. Een heel verschil bij jou daar.
We zullen je foto's op faceboek ook nog even bekijken.
Tot gauw, diikke knuf, liefs Mama en Jaap -
26 Februari 2011 - 11:22
Lotte :
woo jij hebt al veel megemaakt!
met die kindjes spelen lijkt mij wel leuk!! en grappig.
heeel veel 'KWEKAS' van mij! -
26 Februari 2011 - 14:56
Aukje:
wauw wat een mooi verhaal! Wou dat ik daar was... wat een mooie en toch ook wel trieste belevenissen.. Wat een ervaring zeg!
kijk al uit naar je volgende verhaal!
kus -
26 Februari 2011 - 16:30
Annelies:
Hee Lieverdjee!;)
Wat goed om dit allemaal te lezen, verheug me steeds op je verhalen!:)
Het is logisch dat je nu misschien zoiets hebt waar ben ik aan begonnen, je moet gewoon echt omschakelen. En dat is zeker in het begin erg moeilijk! Ik ben wel echt ontzettend trots op jou dat je dit allemaal doet!
Mail je even als je een mobiel nummer hebt? Kan ik je even smsen binnekort!;)
Succes kir! Kusjes Liess! -
27 Februari 2011 - 08:55
Kirsten Van Beek :
Op waarbenjij.nu van Thessa en Karin zijn een paar foto's te vinden! Zie mijn reisvrienden :) -
27 Februari 2011 - 09:47
Babs:
Héé!! Wat heerlijk om dit te lezen, volgens mij beleef je in één week al meer dan ik meemaak in een half jaar!;) Omschakelen, lange reizen en kakkerlakken.. het hoort er allemaal bij. Een verblijf bij een arts mét huishoudster.. niet verkeerd.. al had een sterk verhaal over de hutjes van takken, mest en modder tussen de Maasai mij ook wel wat geleken!;) EN al stapelverliefd dus, had ik het niet voorspeld?;) Kir, en leuk je avonturen te lezen en take care daaro!!:) Kus -
28 Februari 2011 - 15:23
Tineke Van Zanden.:
Hallo Kirsten,
Ik hoorde van je moeder van je reis naar Tanzania,wat een onderneming.
Veel succes en een fijne tijd toegewenst.
gr Tineke en Bert van Zanden.en de Kids -
01 Maart 2011 - 19:19
Bianca:
Wat een leuk verhaal heb je geschreven, ik kan me voorstellen hoe je je daar voelt. De tegenstrijdigheid van daar zijn en ook hier willen zijn, en het besef dat het ook een voorrecht is daar te zijn terwijl dat ook niet meevalt, je zou er toch knetterbek van worden he.
Ik ben dr trots op dat je daar toch maar bent nu!!Veel plezier, liefs BiancaH. -
02 Maart 2011 - 15:29
Dicky Zus Van Jaapik:
ik heb het hele verhaal van je moeder gehoord wat heb je al wat meegemaakt 5 bevallingen en dan ben je daar nog maar net ik kan je nu ook volgen dat heeft jaap mij even uitgelegd heel veel succes daar ik vind het knap groetjes paul en dicky -
04 Maart 2011 - 18:25
Wiepie :
He meid,
Heb diep respect voor je!
Wat een indrukken al en dat allemaal in de eerste week.
Hoop dat je ondanks alle moeilijke dingen ook volop mag genieten!
Groetjes van een collegaatje van je lieve mamsie. -
06 Maart 2011 - 09:56
Cato:
Oud-Roomie!
Wat een super belevingen heb je nu al op zak, en je bent er nog niet eens zo lang! Ik zal zeggen lekker blijvene genieten van iedereen en alles om je heen!! Dikke kus -
06 Maart 2011 - 11:46
Paps En Anja:
We vinden het leuk om jouw reisverslagen te lezen. Wat een ervaringen en jammer dat je nog niet meer foto's hebt.We hebben bijna skype en nemen dan via skype contact met jouw op. Vergeet vooral ook niet te genieten van alle leuke dingen die gebeuren. We blijven op de hoogte.
Paps en Anja.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
